Porwanie

Na początek przepraszam za brak czwartkowej i piątkowej notki; wynikał on z tego, że miałem ważne sprawy do załatwienia.

Podczas tej mojej nieobecności stało się to, czego należało się spodziewać (i większość świadomych obserwatorów sytuacji faktycznie się spodziewała) – siły izraelskich faszystów dokonały aktu piractwa morskiego, atakując na wodach międzynarodowych Sumud Flotillę i zajmując większość wchodzących w jej skład statków, a załogi uprowadzając. Wśród porwanych są też obywatele Polski; trafili do obozu koncentracyjnego (formalnie więzienia). Jak na to zareagował minister spraw zagranicznych, Sikorski Radosław? Ano, też zgodnie z tym, co sobą reprezentuje. Olał sprawę i jeszcze szydził, że nie ma zakładników na wymianę. Skutkiem tego w polskich miastach, Warszawę oczywiście wliczając, odbyły się masowe demonstracje, z żądaniem ostrej reakcji rządu na uprowadzenie Polaków oraz innych wolontariuszy wiozących pomoc humanitarną do Strefy Gazy, a także przeciwko nieustającemu ludobójstwu, jakie popełnia Izrael. Coraz więcej naszych osób obywatelskich jest wściekłych na rząd za to, że nie zareagował odpowiednio na porwanie Polaków, jak i na to, iż pozostaje bierny wobec izraelskiej masowej zbrodni w Palestynie.

Jeśli chodzi o sam akt izraelskiego piractwa morskiego, to bardzo szybko wypłynęły informacje o tym, że słynna aktywistka Greta Thunberg, która również była wolontariuszką Sumud Flotilla, poddana została torturom i upokarzającemu traktowaniu przez izraelskich zbrodniarzy.

Zauważyć trzeba, iż Greta drugi już raz wpadła w ich łapy; jakiś czas temu przebywała na statku wiozącym do Gazy pomoc humanitarną, który również został zaatakowany przez bliskowschodnich faszystów-kolonizatorów; wówczas do tortur nie doszło.

Jak wspomniałem na początku, ów izraelski akt piractwa nie był niczym zaskakującym. Faszystowskie drony ostrzeliwały przecież Sumud Flotillę, a izraelscy politycy wprost straszyli wolontariuszy, szerząc przy okazji straszliwe propagandowe kłamstwa na ich temat; w tym celu posługują się swoimi pionkami, takimi jak – w Polsce – Jan Hartman czy Tomasz Lis (ten drugi nazwał osoby protestujące przeciwko izraelskim zbrodniom „robactwem”).

Dostarczanie pomocy humanitarnej do sukcesywnie wyniszczanej, również głodem, Gazy jest wszak z izraelskiego punktu widzenia zbrodnią niesłychaną, utrudnia bowiem wymordowanie Palestyńczyków i całkowite zajęcie ich ziem, najpierw Strefy Gazy, a potem Zachodniego Brzegu Jordanu, gdzie również nasila się przemoc wobec ludności okupowanej. Rzecz jasna, propagandowym uzasadnieniem stale jest „walka z Hamasem” (w co liczni idioci na całym świecie wierzą), w praktyce jednak nawet izraelscy politycy przestają udawać, że o nią chodzi; ich celem jest przejęcie gruntów i wykorzystanie ich z wielkim zyskiem, o czym mówią otwarcie. Ażeby tak się stało, muszą zlikwidować ludzi, który grunta owe zamieszkują, czyli rzecz jasna Palestyńczyków. I to właśnie dzieje się w Strefie Gazy.

A Sumud Flotilla starała się temu zapobiec. I nie chodziło tylko o żywność dla głodujących ludzi. Przede wszystkim, zwracała uwagę świata na to, co dzieje się w Palestynie, przez sam fakt swojej misji skłaniała społeczeństwa poszczególnych państw do aktywności w walce z ludobójstwem. To już dla Izraela było poważnym problemem, na przykład dlatego, że niektóre rządy, np. hiszpański, wprost zrywają z nim współpracę, zaś coraz więcej osób na całym świecie bojkotuje izraelskie towary, co negatywnie odbija się na tamtejszej gospodarce.

Jednakże agresywne działanie, jakim było pirackie uprowadzenie wolontariuszy czy torturowanie Grety Thunberg, może okazać się przeciwskuteczne z punktu widzenia bliskowschodnich faszystów. Wywoła bowiem jeszcze większe oburzenie w poszczególnych społeczeństwach, a także przypomni o nieustająco popełnianym ludobójstwie w Strefie Gazy. Innymi słowy, Izrael może zdecydowanie więcej stracić, niż zyskać.

Co oby nastąpiło.