Kandydaci

Platforma Obywatelska wybrała swojego kandydata na prezydenta RP. Będzie nim Rafał Trzaskowski. W sumie żadna niespodzianka, ale warto dodać, że partia owa zorganizowała prawybory, w których udział wziął jeszcze Radosław Sikorski. Człek dość paskudny, straszliwie zacofany, przesycony fanatycznym uwielbieniem dla USA i Izraela, połączonym z równie fanatyczną rusofobią, a przy tym powiązany (nie wiem, czy nadal) z Opus Dei. Trzaskowski, mimo wszystkich swoich wad, wypada jednak ociupinkę lepiej.

Swojego kandydata na prezydenta wskazał też Kaczyński Jarosław, prezes Bezprawia i Niesprawiedliwości. Wbrew temu, co mogło się ostatnio wydawać, pomazańcem nie został Przemysław Czarnek, gdyż jego pozycja w PiS-ie nazbyt wzrosła, toteż Kaczyński obawia się rycia pod swoim zadem. Z ramienia tej mafii/sekty wystartuje zatem Karol Nawrocki, niby to historyk z IPN-u. Ma on być kandydatem rzekomo „obywatelskim”, do tego wykształconym. A tak naprawdę to skrajny prawicowiec, sytuujący się na przełomie nacjonalizmu i neonazizmu; zaraz też po ogłoszeniu jego wyboru (jednoosobowego, ale co tam) na kandydata pojawiły się informacje, iż trudni się on… sutenerstwem. Nie wiem, czy to prawda, lecz same tego typu plotki… cóż, o czymś świadczą.

A teraz tak. Rafał Trzaskowski jest zwolennikiem świeckiego państwa, co potwierdził jako prezydent Warszawy. Ma też niezłe umiejętności PR-owe. Na tym jego zalety się kończą. Jako polityk demokratyczny kompromitował się już to sprawą Margot (okazało się, że prawa osób LGBT+ jakoś niezbyt go interesują), już to poparciem dla zbrodniczej reprywatyzacji zasobów mieszkaniowych, już to opowiadaniem się po stronie bliskowschodnich faszystów i próbą zakazania pro-palestyńskiej pokojowej manifestacji., już to tolerowaniem hitlerowskich marszy nienawiści, Itd. Media – głównie zresztą wobec niego nieprzychylne – wykreowały go na sojusznika osób LGBT+, którym pan Trzaskowski nigdy nie był; owszem, jest człowiekiem tolerancyjnym, ale też na tyle zacofanym, aby nie mieściło mu się w głowie umożliwienie osobom tej samej płci zawieranie małżeństw z prawem do adopcji dzieci, czy też ułatwienie tranzycji płciowej. Jest za to wielkim zwolennikiem nieludzkiego systemu kapitalistycznego, co ideologicznie mocno zbliża go chociażby do hitlerowców z Konfederacji.

Czyli odpada.

Nawrocki odpada tym bardziej, jako naziol.

A tak naprawdę, nie oszukujmy się. Obaj ci politycy – nawet, jeśli pan Trzaskowski mieści się w ramach tego, co określamy cywilizacją, podczas gdy jego rywal nie – jako prawicowcy (jeden umiarkowany z tendencją do skrajności, drugi całkowicie skrajny), reprezentują interesy nie polskiego społeczeństwa, a już zwłaszcza nie klas pracujących, lecz kapitalistycznych wyzyskiwaczy, głównie właścicieli i udziałowców międzynarodowych korporacji tudzież koncernów. Obaj też są marionetkami USA i wiernymi sojusznikami Izraela, Nawrocki jest przy tym, w stopniu dalece większym niż pan Trzaskowski, pachołkiem Watykanu i Kościoła katolickiego.

Którykolwiek z nich zatem usadzi się w fotelu prezydenckim (oby żaden, acz obawiam się, iż to marzenie ściętej głowy), pożytku to Polsce nie przyniesie, a o prezydenturze Nawrockiego można z całą pewnością stwierdzić, że będzie szkodliwa, może nawet zabójcza.

A prawda jest taka, że do wyborów prezydenckich jeszcze trochę czasu zostało. Sytuacja polityczna oraz nastroje społeczne zmienić się mogą przez te miesiące jeszcze wielokrotnie. Nie ma się więc czym jarać.

Zdecydowanie poważniejszymi kwestiami są stan państwa, prawa człowieka, system opieki zdrowotnej, walący się budżet… Prawda jest taka, że jeśli obecna koalicja rządowa nie zacznie wreszcie budować państwa przyjaznego da nas, osób obywatelskich z klas pracujących, znów otworzy drogę do władzy PiS-owi. Ale tego pan Tusk czy pan Petru zdają się nie rozumieć, o czym świadczy chociażby to, że na naszych oczach mordują publiczną opiekę zdrowotną.