Zabójczy Jarosław

Piotr Duda, przewodniczący NSZZ „Solidarność”, obraził się na Bezprawie i Niesprawiedliwość… której to mafii/sekcie zarówno on, jak i tenże związek zawodowy przez lata się wysługiwał. Powodem obrazy jest mianowanie, w ramach tzw. rekonstrukcji rządu, Jarosława Gowina na ministra rozwoju, pracy i technologii. Związkowiec stwierdził nawet, że PiS „napluło w twarz” ludziom pracy. Miał oczywiście rację, szkoda tylko, że nie zauważył, iż plucie owo trwa od dawna i wynika po prostu z tego, że rządzi ugrupowanie prawicowe. Ale po kolei.

Gowin Jarosław, lider partyjki Porozumienie, wchodzącej w skład rządowej kolacji o nazwie Zjednoczona Prawica (czyli ugrupowanie to jest, ni mniej, ni więcej przystawką PiS-u). Co ważne, pozostaje on prawicowcem do szpiku kości, a to oznacza, iż na gospodarkę oraz pracę podejście ma neoliberalne lub, jak znacznie trafniej określają to Amerykanie, neokonserwatywne. Zatem jest fanatycznym nieomal zwolennikiem dzikiego kapitalizmu i jego naturalnych patologii z wyzyskiem na czele.

Liczą się dla Gowina Jarosława tylko interesy klas pasożytniczo-wyzykujących, czyli oczywiście kapitalistów, prywatnych właścicieli środków produkcji, których zyski pochodzą z eksploatacji proletariatu. Proletariat z kolei, klasa pracująca, to zarówno dla pana Gowina, jak i jego kapitalistycznych mocodawców, jedynie siła robocza, zadaniem której jest tylko pracować na bogactwo wyzyskiwaczy, sama zaś nie powinna mieć, wedle prawicowego światopoglądu, żadnych praw.

Człowiek w kapitalizmie ma zasuwać możliwie najtaniej, a najlepiej za darmo, zaś wypłata za pracę, jakieś dodatki do niej, urlopy i inne tego typu świadczenia to „zbędny balast” dla kapitalistów, podobnie jak wszelkiego rodzaju socjal, który finansowany jest z podatków – zdaniem neoliberałów/neokonserwatystów, „nadmiernie obciążających” posiadaczy kapitału… mimo iż akurat oni są z danin publicznych w większości zwolnieni. Mówiąc krótko, pan Gowin opowiada się za zniewoleniem i uciemiężeniem klas pracujących.

Nie dziwi zatem, że minister pracy z takimi poglądami budzi wściekłość i obawę lidera związku zawodowego.

Szkoda jedynie, iż pan Duda Piotr nie zauważył jednej rzeczy. Otóż, jak wspomniałem wyżej, Bezprawie i Niesprawiedliwość jest ugrupowaniem prawicowym. Zawsze więc miało dokładnie takie samo podejście do ekonomii, gospodarki, kapitału i pracy, jakie głosi Gowin Jarosław. Nieodmiennie opowiadało się za supremacją kapitalistów i wyzyskiwaniem przez nich pozbawionych praw proletariuszy. Pod tym względem niczym nie różni się od innych partii lokujących się ideologicznie na prawo od centrum.

Owszem, PiS-owcom udało się oszukać znaczną część społeczeństwa (w tym związkowców z „Solidarności”, których uczynili swoimi pachołkami), pozorując się na ugrupowanie prospołeczne i propracownicze. Zrobili to, rzecz jasna, przy użyciu szczątkowego i de facto sprzyjającego najbogatszym socjalu w postaci 500 Plus i „trzynastej emerytury” (czemu NAPRAWDĘ one służą, pisałem w notce Mordercy za pięć stówek).

Tak czy owak, dobrze, że Piotr Duda zauważył, iż PiS stoi po stronie kapitalistycznych wyzyskiwaczy i pasożytów. Szkoda, że stało się to tak późno.

Nie wierzę jednak, by „Solidarność” przestała wysługiwać się Bezprawiu i Niesprawiedliwości…

Realna konkluzja jest wszelako naprawdę ponura. Otóż, biorąc pod uwagę poglądy Gowina Jarosława, spodziewać się należy, że zastosuje on klasyczną prawicową, czyli neoliberalną/neokonserwatywną „receptę” na rozkręcający się kryzys gospodarczy, wywołany epidemią paniki.

A będą nią z jednej strony masowe zwolnienia, z drugiej natomiast – obciążenie tych pracowników, co roboty nie stracą, dodatkowymi obowiązkami przy jednoczesnym obniżeni ich wynagrodzeń. Przybędzie (i tak przecież stanowiących ogromną patologię) umów śmieciowych, samozatrudnień i bezpłatnych staży, a pewnie też jakieś nowe formy wyzysku się pojawią, skutkiem czego zatrudnienie będzie jeszcze mniej stabilne niż do tej pory. Na proletariat zrzucone zostaną w jeszcze większym niźli wprzódy stopniu koszta pracy. I tak dalej.

Oznaczało to będzie, że kapitaliści wzbogacą się bardziej niż do tej pory; Gowin umożliwi im (po to zresztą dostaje swoje ministerstwo) zrobienie zarąbistego interesu na kryzysie, tak, jak to dzieje się w wielu innych państwach kapitalistycznych, z USA na czele.

A reszta społeczeństwa, czyli my wszyscy? Cóż, przybędzie wśród nas zgonów, wywołanych nędzą (nie będzie nas stać, zwłaszcza w obliczu inflacji, na żywność i leki, przeto zabije nas zwyczajne przeziębienie) oraz depresją (długotrwałe bezrobocie, przemęczenie, brak perspektyw życiowych).

Nowy minister pracy okazać się zatem może dosłownie zabójczy…

No, ale przecież kapitalizm zabija nas jako system.