Tęczowa chorągiewka

Przyznam szczerze, że nie oglądałem na żywo debaty prezydenckiej w Końskich, jaka odbyła się w miniony piątek; po prostu ją przegapiłem. Obejrzałem sobie jednak retransmisję i oczywiście poczytałem dużo na temat tego, co się w jej trakcie stało.

Cóż, tego typu debaty zawsze traktuję z pewną rezerwą, rzadko bowiem mówią cokolwiek więcej o kompetencjach danej osoby kandydującej; zresztą, minutę czy półtorej na odpowiedzenie na pytanie dotyczące takiej na przykład polityki zagranicznej to bezsens. Niemniej, można się z nich czasami dowiedzieć czegoś ważnego na temat charakteru, a co ważniejsze, postaw poszczególnych uczestników. I tak właśnie stało się ostatnio.

Jak wiemy, niejaki Nawrocki Karol, Alfonsem zwany, czyli kandydat Bezprawia i Niesprawiedliwości, podczas debaty wręczył Rafałowi Trzaskowskiemu z PO tęczową chorągiewkę – symbol osób LGBT+, tolerancji wobec nich i walki o ich prawa. Chciał w ten sposób zasugerować, iż prezydent Warszawy kandydujący na prezydenta Polski nad ojczyznę przekłada mniejszości seksualne i jest sojusznikiem tychże, co dla PiS-owskiego elektoratu jest odrażające (wiem, co piszę, znam bowiem osobiście takich wyznawców tej mafii/sekty).

Rzecz w tym, że pan Trzaskowski sojusznikiem osób LGBT+ nie jest, ani nigdy nie był; na takowego wykreowały go pięć lat temu media, i to głównie te wobec niego nieprzychylne. On sam pozostaje człowiekiem tolerancyjnym, przynajmniej jak na prawicowca, nie zieje nienawiścią wobec osób LGBT+ (uchodźcy na granicy polsko-białoruskiej to inna sprawa)… ale też raczej nie patrzy przychylnie na przyznanie im pełni należnych praw. Kiedy para lesbijek zwróciła się do niego jako do prezydenta Warszawy o nadanie ich adoptowanemu dziecku numeru PESEL, pan Trzaskowski odmówił. Gdy Margot i inni aktywiści LGBT+ byli prześladowani przez aparat represji i nadzoru za wieszanie tęczowych flag na sakralnych pomnikach w Warszawie, pan Trzaskowski bardziej martwił się o dobre samopoczucie rzekomo obrażonych katolików, podczas gdy ludzie walczący o wolność byli brutalnie zatrzymywani i gnili na policyjnych dołkach (pomocy udzielały im posłanki z Lewicy, w tym Magdalena Biejat, i z PO).

W Końskich kandydat ów też się nie popisał. Po otrzymaniu od Alfonsa tęczowej chorągiewki, zamiast z dumą postawić ją na mównicy i wszem wobec ogłosić, iż całym sercem wspiera społeczność LGBT+ oraz przyznanie jej pełni należnych praw, usiłował ją schować. Zauważyła to Magdalena Biejat z Lewicy, poprosiła zatem pana Trzaskowskiego o przekazanie jej tęczowej chorągiewki, co on bez wahania uczynił. Lewicowa kandydatka postawiła chorągiewkę z tęczą przed sobą i powiedziała, jak bardzo ceni sobie różnorodność polskiego społeczeństwa, i jak ważne są dla niej prawa osób LGBT+.

A był to tylko jeden z czynników, dzięki którym właśnie ona wypadła najlepiej podczas debaty (drugie miejsce, co ciekawe, zajął w moich oczach Szymon Hołownia, co nie zmienia faktu, że wciąż uważam, iż powinien on dać sobie spokój z polityką i wrócić do publicystyki).

To, co się stało, wcale mnie nie zaskakuje. W sumie, to dobrze, że Rafał Trzaskowski pokazał, iż tęcza, a zatem kryjące się za nią wartości – wolność, równość, tolerancja, prawa człowieka – są dla niego sprawą wstydliwą, którą trzeba jak najszybciej schować, albo pozbyć się w inny sposób. Dla kogoś, kto w miarę uważnie obserwował tego polityka, było to jasne od lat, niemniej debata w Końskich ukazała prawdę o panu Trzaskowskim ogółowi. I prawidłowo!

W Polsce nie ma (nigdy nie było) demokratycznej prawicy. Obecny prezydent Warszawy nadzieją dla polskiej demokracji też nie jest; skoro stanowiącej jej fundament prawa człowieka są dla niego czymś, czego należy się wstydzić… Pokazał, że niczym nie różni się od takiego na przykład Alfonsa. Co też niespodzianki nie stanowi.